Ik vertel voor volwassenen.
Photography: © Freddy Rigole
Vertelsels uit eigen leven en dorp
De Leiestreek loopt tot in Roeselare, waar mijn wortels liggen. De Eerste Wereldoorlog heeft het leven van velen bepaald, ook dat van mijn familie. Het scheelde niet veel of ik liep hier als Fransman rond. Nu woon ik in Zulte, ooit het dorp van Gaston Martens, auteur van onder meer ‘De Paradijsvogels’ en schrijver van cursiefjes. Deze cursiefjes heb ik als verteller omgevormd tot pittige verhalen. Over ‘een pasha en een sjeik’ (in Zulte!); over de auto van Pulle Pot, dé poeldenier van het Leiedorp. Deze vertellingen, uit het leven gegrepen, roepen bij iedereen eigen verhalen op. Herinneringen om te koesteren en verder te vertellen.
“Zowel bewoners als collega’s waren laaiend enthousiast over de vertelsessies. Bewoners hebben nog lang erna over gebabbeld. Ze waren vol lof over de spreker en de interactie met het publiek. We waren super tevreden over de organisatie en de manier van vertellen. Wij kijken alvast uit naar een nieuw vertelmoment!”
Woon-en zorgcentra (i.s.m. Bibliotheek), Deinze
Oost-Vlaamse volksverhalen opnieuw verteld
Sagen, legenden en volksvertellingen uit de rijke Oost-Vlaamse verhalenschat. Hieruit stel ik, in overleg, een programma samen. Over een hardwerkende boer die zijn ziel wil verkopen aan de duivel (trouwens, hoeveel is jouw ziel waard?); over een schone, zwarte kalle die jonge gasten aantrekt (trouwens, zou ze ook jou verleiden?!); over de smoorverliefde Henri (trouwens, smoorverliefd hoe voelt dat weer?!); over rare schepsels en verschijnsels; over Tanneken Sconyncx. En uiteraard mogen verhalen over Keizer Karel niet ontbreken.Spannend en geheimzinnig, een beetje treurig, en uiteraard ook komisch.
Kerstvertellingen
15 cm. De afstand tussen leven en dood
Een pakkend verhaal over de eerste Roeselaarse vrijwilliger tijdens de Groote Oorlog. 4 augustus 1914: de 18-jarige Alfons Declercq meldt zich op het stadhuis van Roeselare. Hij schrijft zich in als vrijwilliger voor het leger, meteen de eerste vrijwilliger van de stad. Twee vrienden volgen. Het grote avontuur kan beginnen... maar eerst een foto. Augustus 2014: ik, kleinzoon van Alfons, lees krantenartikels en duik in de archieven. De vrienden van mijn grootvader krijgen een naam. De foto komt tot leven en groeit uit tot een aangrijpende vertelling.
"We hebben vrijdagavond genoten van het verhaal van je grootvader; boeiend verteld, we zagen het zo voor ons gebeuren. Welke wonderlijke verhalen die Groote Oorlog toch heeft opgeleverd... Een verhaal dat zeker verdient om verteld te worden!”
Peter Peene, ex-voorzitter Davidsfonds, Westouter
Over rozengeur en maneschijn
Verhalen bij de zwarte kaars
We spreken wel eens van ‘de goede oude tijd’. Volksverhalen brengen de scherpe kantjes van die tijd tot leven en rakelen ongezouten herinneringen op. Onverklaarbare gebeurtenissen (de duivel of is het hekserij?); onheilspellende geluiden (kraaien en gure noordenwind?!). Een akelige duisternis; dag en nacht te voet of met paard en kar onderweg, meestal doorheen veel bossen. Dit alles krijgt zijn plaats in verhalen, zwart gekleurd door vreemde figuren en rare verschijnsels.
Ik breng, in ‘deze goede nieuwe tijd’, verschillende oude verhalen terug tot leven.
Verhalen uit de Leiestreek
1996, Zulte krijgt er enkele nieuwe inwoners bij. Ik ga er wonen met mijn gezin. Meer dan 20 jaar later voel ik mij voldoende verbonden met de streek om volksverhalen tot leven te brengen. (Zults spreken zoals Wouter Berlaen, is voor de volgende 20 jaar!?)
In Gottem ligt nog steeds de heksenput: een blijvende herinnering aan een zelfzekere en pittige Tanneken Sconyncx. Een meeslepend verhaal als eerbetoon aan een vrouw die mensen wou helpen met kruiden. Tussen Leie en Vlaamse Ardennen is de naam ‘wafelput’ blijven hangen. Deze poel, bewoond door een kalle, was vele jaren een plek die iedereen vermeed. Uiteraard mag een verhaal geïnspireerd op Zultenaar Gaston Martens niet ontbreken.
Korte vertelsels, met uitdaging
Ik ga de uitdaging aan: ik vertel terwijl de zandloper loopt. Ik onderbreek even (en beleefd) het keuvelen en trakteer klein en groot op een verhaaltje. Uitverteld net voor de zandloper eindigt.
Een andere uitdaging: een hoed vol vertelsels. Je trekt een titel: ik vertel het verhaal, kort en krachtig.